کاش بودی ... همین!

سلام. تنها نشستم کنار دریاچه، تو هوای نیمه بارونی و نسبتاً سرد و دارم فالوده بستنی آلبالویی با آبلیموی فراوون میخورم و تو سکوت به آدم ها نگاه میکنم؛ آدم هایی که هرکدوم دغدغه های خودشونو دارن و بی توجه به من در حال رفت و آمدن. آدم هایی که تنهایی هامو پر نمیکنن و بودنشونم باعث اذیتم نمیشه! این کارو خیلی دوست دارم، اینجا رو هم ... چون تو رو یادم میاره ...
پر از حرفم؛ پر از احساس؛ پر از دغدغه؛ پر از حرف هایی که به هرکسی نمیشه زد! کاش بودی :(

دارم نگاهت میکنم، داری ازم دل میبری! چشم برنمی دارم ازت، تو از همه زیباتری ...

اینجا از بارون خبری نیست!

سلام. دو سه روزی میشه اینجا هوا ابری و سرده. اما نمیباره. شاید مثل من داره بغضشو میخوره. شاید مثل من، به مرد بودن عادت کرده! به تنهایی. شاید یاد گرفته سرد باشه و خشک و نباره تا کسی نفهمه دلش گرفته. تا کسی مسخره اش نکنه! تا کسی بهش نگه «مرد که گریه نمیکنه!» آسمونم این روزا به تنهایی نیاز داره ...