باید هوای زیستنم را عوض کنم ...

سلام. امروز صبح تو راه دانشگاه، یهو چشمم خورد به بنر "مراسم وداع با پیکر مطهر شهید قاسم شجاعی، مدافع حرم حضرت زینب (سلام الله علیها) با سخنرانی حجت الاسلام پناهیان ..." حالم عوض شد، اشک تو چشام جمع شد، داغ شدم، پکیدم ... از بی لیاقتی خودم، از دور شدنم از اهدافم و کم رنگ شدن اعتقاداتم. هجرت کردم به مشهد که عوض بشم؛ اماعوضی شدم! خدایا! اولم پاکم کن، بعد خاکم کن ...

واقعاً به حال برادران افغانی غبطه میخورم؛ اینقدر دست و بالشون تو زمینه جهاد باز هست که تیپ فاطمیون تشکیل بدن و عملاً از حریم عمه سادات دفاع کنن! نه مثل ما فقط با حرف :(

این روزها در چه حالم؟

سلام. استاد جدید عربیمون، خیلی کار درسته! اصالتاً عراقیه، تو سفارت عراق کار میکنه و حدود 20 سال سابقه تدریس داره! جلسه اولی که اومد سرکلاس، حدود نیم ساعت فارسی صحبت کرد و قوانین کلاس رو کاملاً شرح شد و بعد از اینکه همه شیرفهم شدیم، گفت از الان به بعد هرکس توی کلاس به زبانی غیر از عربی حرف بزنه، باید شیرینی بخره که اتفاقآ همون جلسه یه شیرینی افتادیم! :) بسیار روی تلفظ حروف، لحن خواندن و ... هم تأکید داره. کلاً استاد سفت و سختیه و همین باعث شده از بقیه اساتید متمایز بشه. باشد تا رستگار شویم!

دانشگاهمون هم خبر خاصی نبود و جاتون خالی خوش گذشت! :) فقط اطلاعیه زده بودن که بسیج دانشگاه راه افتاده و علاقه مندان به خانم فلانی مراجعه کنن :| بسیجی که مسئولش یه خانم باشه، معلومه چی از کار درمیاد! حالا به سرم زده برم اونجا رو فعال کنم! خدا رو چه دیدی؛ شاید رفتم ...

ماجرای بانو هم فک کنم تاحدود زیادی مالیده! :( هم مادرم دوست نداره گل پسرش از شهر غریب (اونم اینجا :)) زن بگیره، هم یکسری مسائل دیگه که فعلاً مجالی برای گفتنش نیست. تصمیم گرفتم بچسبم به درس و کار و زندگی و زیان و ... تا ببینیم چی پیش میاد.

موتورمو توشه کردم، ان شاءالله امروز فردا میرسه! اون موقع هست که برمیگردم به روزای خوب اکتیو بودن. (ان شاءالله) دعا کنید ...

دومین قدم درخصوص بانو!

سلام. امروز خانم نوشین، بعد از کلاس اومد پیشم و یکسری اطلاعات کم ولی کاربردی درباره بانو بهم داد. با این اطلاعات، فکر میکنم خانواده هامون از نظر اجتماعی، تقریباً تو یه سطح هستن. البته باید از هفته دیگه، تحقیقات میدانی رو شروع کنم ان شاءالله!

البته اینم مهمه که "تا یار که را خواهد و میلش به که باشد ..."

اولین قدم عملی درخصوص بانو!

سلام. گفتم دیروز قرار بود بریم آتلیه مجهز استادمون؛ وااااااقعاً آتلیه بود! اصلاً بعد از اینکه از اونجا رفتیم آتلیه دانشگاه، انگار رفتیم انباری! فقط تو یک مورد، بیشتر از 10 تا فلش 600 داشت در انواع مختلف! با یه حساب سرانگشتی، فقط درحدود 300 تا 400 میلیون تومن تجهزات داشت اونجا! بجز مکانش که یه جای بزرگ بود تو یه جای خوبه شهر ... البته کارش هم خیلی درسته! به چندتا از آتلیه های مطرح شهر مشاوره میده بجز کار اصلیش که عکاسی تجاری و اهل فن میدونن چه پولی توشه ...! بگذریم؛ بحث اصلی چیز دیگس :)
ساعت 8:30 اونجا بودیم. بازم داشتم از اومدن بانو ناامید میشدم که حدودای ساعت 9:15 تشریف آوردن! :) کلاس 11:15 تموم شد و چون ساعت 12 دانشگاه کلاس داشتیم، باید میرفتیم دانشگاه. 2 تا از پسرا و همچنین خانم نوشین (اسم مستعار همون خانمی که قراره راجع به بانو برام تحقیق کنه) ماشین آورده بودن. چندتا از دخترا هم (ازجمله بانو) پیاده داشتن میرفتن که خانم نوشین بهشون گفت که ماشین خالی هست. تقسیم شن و با ماشین برن. یکی از پسرا که با ماشینش رفته بود و مونده بود علی* و خانم نوشین. منم ضدحال که الان بانو هم با ماشین علی میره :( یهو دیدم خانم نوشین، بانو رو صدا زد و سوار ماشین خودش کرد و رفت! منم که دیگه قند داشت تو دلم آب میشد :)
خلاصه رسیدیم دانشگاه. کلاسمون عکاسی پرتره بود و توی آتلیه (انباری!) و چراغا هم خاموش! اواخر وقت خانم نوشین اومد سمتم و گفت: «تحقیقات رو شروع کردم! شمارتو بده، خبرت میکنم!» شماره رو که بهش دادم، یه غمی تو دلم نشست. چون احساس میکنم این ماجرا به خوبی و خوشی تموم نمیشه و داغش تا مدت ها رو دلم می مونه و هرروزم زخمش تازه میشه :(

خدایا! دیگه نمیخوام اشتباهات گذشته رو تکرار کنم! خودت کمک کن ماجرا به خیر و خوشی ختم بشه! آمین!

*این علی، بچه خیلی باحال و دوست داشتنی ایه که البته داستانش برای من، با بقیه یکم فرق داره؛ به دلایلی که دوست ندارم نه اینجا و نه هیچ جای دیگه بگم. و احتمالاً  هم زیاد اسمشو اینجا بیارم ...

ماجراهای دانشگاه (5)

سلام. استاد درس نورپردازی استادیویی مون خیلی حرفه ایه. 10 ساله کارش عکاسی تجاریه و به عبارت دیگه، عکاسی رو قورت میده! اوایل ترم، قول داده بود چند جلسه ببرتمون آتلیه خودش تا عملی کار کنیم. دیروز گفت با دانشگاه صحبت کرده و قرار شده بقیه جلسات این درس رو توی آتلیه مجهز خودش برگزار کنیم! و دو جلسه در روز. به عبارت دیگه، من چهارشنبه ها از 7 صبح تا 7 شب یکسره کلاس دارم! دقیقآ مثل شنبه ها!
کلاس عربیمون (ترم 2) نزدیک بود کنسل بشه! شنبه زنگ زدم که برم، گفتن یک نفر کم داریم و به حد نصاب نرسیده ): بعد با بچه ها قرار گذاشتیم یا بریم با مدیر صحبت کنیم، یا همه با هم پول یک نفر رو حساب کنیم که یهو تماس گرفتن گفتن اون یک نفر هم جور شد (: یعنی یه همچین شاگردای فعالی هستیم ما!

زندگی بالا و پایین زیاد داره؛ باید مثل "موتور پرشی" باهاش کنار بیای تا بتونی جون سالم به در ببری! خداوکیلی حال کردین جمله رو؟!

ماجراهای دانشگاه (4)

سلام. امروز کلاس پرتره داشتیم تو آتلیه دانشگاه. با این استادمون خیلی حال میکنم! همونطور که گفتم، استاد باحالیه. درس که تموم شد و بچه ها رفتن، من و علی موندیم به صحبت با استاد. استادمون میگفت چندتا پروژه سنگین عکاسی صنعتی و ... گرفته و وقت نمیکنه همشو بره. اگه ماها حرفه ای تر بودیم، میداد به ما! پول خوبی توشه. اما حیف! بعد یهو دیدم رفت سر کیفش و دوتا ساندویچ سالاد الویه درآورد و یکشو به اصرار داد به ما، یکیشم خودش خورد! آخه تا 6 یکسره کلاس داشت و فرصتی برای نهار خوردن جز تو اون ساعت براش مهیا نبود! خلاصه بسی خرسند شدیم! احتمالاً بعداً راجع به علی بنویسم. بچه خوبیه!
امروز وقتی وارد کلاس شدم، اول بین بچه ها دنبال بانو گشتم؛ اما نبود. نیومده بود! حالم گرفته شد! اگه فردا هم نیاد، دیگه میره تا 16 فروردین 93 ...

ضدحال یعنی اینکه ...

سلام. ضدحال یعنی اینکه ساعت 8 صبح کلاس داشته باشی، خوابتم بیاد، بعد به خاطر یکی دیگه که داره برنامه وزین و مسخره 90 رو مشاهده میکنه، مجبور باشی تا 1 بیدار بمونی!
بین «عقل و اعتقادات» و «دل و احساسات» گیر کردم عجیب! داره داغونم میکنه ...

آیت الکرسی همیشه جواب میده

سلام. پست قبلی رو تو شرایط خیلی بدی نوشتم؛
تصور کنید ساعت 4:15 امتحان فاینال (پایانی) عربی دارید، استاد هم گفته روز امتحان حتماً سروقت بیاید. چون قراره یه سی دی صوتی بگذاره گوش کنیم و 5 تا سوال اول رو براساس اون سی دی باید جواب بدیم.
جمعه ای هم که قرار بود یه مروری روی درسا داشته باشید، به خاطر یه ماجرای مسخره، اصلاً فرصت نکردید به کتاب نگاه کنید.
صبح هم با اینکه برنامه ریزی کردید و زودتر بیدار شدید از خواب تا با آرامش برید سرکلاس، همه چی دست به دست هم میده تا با یک ربع تأخیر برسید!
کلاس آخر هم که قاعدتاً باید ساعت 2 شروع بشه تا 3:30 و دراین صورت بتونی به کلاس عربی ساعت 4:15 برسی، به دلیل طول کشیدن کلاس قبلی استادت، با 45 دقیقه تأخیر شروع میشه و تو ساعت 4:10، تازه میرسی به مترو و قید 5 سوال سماعی (گوش دادنی) رو میزنی و ساعت 4:30 میرسی به امتحان!
اما وقتی تلاشتو میکنی و بقیه اش رو می سپری به خدا با چاشنی آیت الکرسی، همه چیز فرق میکنه؛ استاد باوجود یک ربع تأخیر راهت میده، باوجود اینکه گفته سی دی رو اول امتحان میگذاره و اگه دیر برسی از دست میدیش، میبینی هنوز نگذاشته و وسطای امتحان میگذاره و امتحانی رو که فرصت نداشتی مرورش کنی و با اون وضعیت رسیدی بهش رو خیلی خوب میدی!
باور کنید آیت الکرسی ، معجزه میکنه! فقط کافیه بهش ایمان داشته باشی! یکبار امتحان کن ...

لعنت به این زندگی!

لعنت به این زندگی لامصب که هروقت عجله داری و دیرت شده، همه چیز دست به هم میده تا بیشتر دیرت بشه! امروز همش اینجوری بودم! الانم ساعت 4:15 امتحان فاینال عربی دارم، هنوز مترو نیومده ...

دیشب به اندازه یک ماه خندیدم!

سلام. دیشب چندتا از بچه های صمیمی و قدیمی که اومده بودن اینجا، زنگم زدن ببینیم همدیگه رو. تو یه رستوران مشتی قرار گذاشتیم که به هم ملحق بشیم. خلاصه گفتیم و خوردیم و خندیدیم و پیاده رفتیم تا محل اسکان اونا. منم رفتم تا یکسری دیگه از بچه ها که نیومده بودن رو اونجا ببینم. خلاصه! اونجا هم تا دلتون بخواد گفتیم و خندیدیم! من اینقدر خندیدم که فکم درد گرفته بود! کلاً تو عمرم، دوبار اینجوری خندیدم. هردوشم تو جمع دوستانه بود با شوخی های سالم! بعدشم زد به سرم و کل مسیر از اسکان بچه ها تا خونه رو پیاده رفتم با این پایی که تازه از گچ دراومده. حدود 1 ساعت و نیم تو راه بودم. ولی واقعآ شب به یاد موندنی شد!
هرجا میرم و هرکاری میکنم، نبودش رو کاملاً حس میکنم! چهرش هم مدام تو ذهنمه. دست خودم نیست. امیدوارم زودتر وضعیتم مشخص شه ...